V

Czy ja dobrze zrozumiałam? Skąd on ma mój numer.

Kiedy weszłam do domu, usiadłam przed wyłączonym telewizorem i zaczęłam łączyć wszystko w spójną całość.

Łukasz, Wieża. Od rana na treningu, nieobecność, dociekliwość, próba wyjaśnienia.

On.. on jest moją Wieżą, Perłowski JEST MOJĄ WIEŻĄ

Wiem o co Ci chodziło.

Wzburzona, roztrzęsiona, pełna nieścisłości poszłam się wykąpać. Kiedy ściągałam przesiąknięte barem ciuchy, rozdzwonił się mój telefon.

-Wieża. –szepnęłam

Wzięłam dwa oddechy.

-Halo

-Jestem dwie ulice od ciebie. Wyjdziesz?

-Tak.

Wbiegłam jak porąbana do pokoju, mając na uwadze śpiące dziewczyny, świecąc latarką w telefonie wyjęłam granatową bluzę i czarne spodnie.

To nic że zakładam czyste na niewykąpane ciało. Nie pójdę śmierdząca meliną.

Zeszłam najciszej jak się dało, otworzyłam cicho drzwi wejściowe. U podnóża schodów stał Łukasz Perłowski, moja Wieża…

Schodząc w dół, z każdym minionym schodkiem, czułam podchodzące serce do gardła.

-Więc dzień dobry, ponownie. Nie chciałem cię Krzysiu wystawić, ale Kowal dał nam wycisk, przedłużył… nie miałem telefonu na Sali, nie mieliśmy dłuższych przerw…

-Łukaszu, nie musisz mi się tłumaczyć

-Ale chcę!

Usiadłam na schodkach, a mężczyzna tuż obok mnie.

Dziwnie się czułam, wiedząc że Wieża to Łukasz, Łukasz to Wieża….

Tyle z nim pisałam, tyle rzeczy mu mówiłam, tyle…

Czułam się skrępowana, czułam się… ponownie nikim.

-Czemu milczysz?- spojrzałam w jego wielkie oczy, poczułam szybsze bicie serca, wiedziałam, że coś dawno się zaczęło się dziać, jednak teraz gdy siedzimy tu razem, pod domem dziecka, ja i on… Nie potrafiłam wydusić słowa.

-Dziwisz mi się Łukaszu?

-Jeśli wolisz, możesz do mnie mówić Wieżo- uśmiechnął się delikatnie, mi również kąciki ust drgnęły ku górze.

‘Krzysia, to Twoja Wieża, twoja opoka, dlaczego milczysz?’

-Łukaszu, więc chciałabym ci podziękować, za pomoc w zrealizowaniu marzenia, mojego i dzieciaków.

-Ależ Krzysiu, nie ma za co. Cieszę się bardzo, bardzo…

-Wieżo, jednak nie potrafię się tak teraz przed tobą otworzyć, jak przez wiadomości… przepraszam

-Bo dowiedziałaś się kim jestem?

-Może. Nie przywykłam do takich osób, że jeden z ulubionych siatkarzy… - wspomnienie wyciągnięcia przez niego ulubionych siatkarzy wydusił uśmiech, równie szeroki co jego.- siedzi ze mną i rozmawia, co innego… co innego że nie wiedziałam Kim jesteś, Jesteś Łukaszem Perłowskim, środkowym Asseco!

Na litość boską, mając 16 lat wzdychałam do Ciebie, myślisz że łatwo mi tak z tobą rozmawiać?

-Wzdychałaś do mnie? – szeroko się uśmiechnął

-Tylko tyle wyłapałeś z mojej wypowiedzi? Dzięki wielkie. – złożyłam ręce na klatce piersiowej. Zaczął się ze mnie śmiać i wbijać mi palce w żebra- Łukasz, już, już przestań- śmiałam się jak wariatka, złapałam jego ręce w swoje, nie na długo. Zaskoczyłam się sama swoim zachowaniem, patrzyliśmy na siebie w ciszy

-Tyle razy chciałem podejść pod dom dziecka, wypytać o Krzysię i po prostu cię przytulić, jednak obawiałem się jakiegoś… nie wiem, odrzucenia z twojej strony.

Wiem to dziwnie brzmi, żonaty facet gada ci takie rzeczy, no ale taka prawda. Czasami zastanawiałem się jak wyglądasz, jak się zachowasz wiedząc, że ja to ja.

-Nie rób z siebie jakiejś wielkiej gwiazdy, Ignaczak to ty się nie nazywasz

-Wredota! -Wstał i przerzucił mnie przez ramie.-porywam cię

-Nie powiem ładne widoki, ale kurczaczki, wolałabym widzieć świat z normalnej perspektywy

-A jakie ja mam, no Krzysia, nie pogadasz!

-ŁUKASZ POSTAW MNIE!!! –klepałam go po plecach, wierzgałam nogami

-Jak się czujesz będąc porwaną przez byłą miłość?

Byłą?

Byłą?

Byłą?

Byłą?

BYŁĄ?

-całkiem w dupkę, a Ty jak się czujesz porywając słonia?

-Słonia? Dziewczyno, więcej na siłowni podnoszę!

-pfff

Szłam, tfu, byłam niesiona przez jakiś czas, w pewnej chwili postawił mnie na rozdrożu dróg.

-Czemu mnie tu przytargałeś?

-Tak się czuję pisząc z Tobą, wiedząc że  moja żona śpi obok.

Honey why are you calling me so late
It's kinda hard to talk right now
Honey why are you crying is everything okay
I gotta whisper cause I can't be too loud
Well, my girl's in the next room
Sometimes I wish she was you
I guess we never really moved on
It's really good to hear your voice saying my name
It sounds so sweet
Coming from the lips of an angel
Hearing those words it makes me weak
And I never wanna say goodbye
But girl you make it hard to be faithful
With the lips of an angel

-co przez to rozumiesz?

-Cóż. Jesteś moją opoką. Moją przyjaciółką, kimś więcej nawet niż mi się wydaje…

-Łukaszu…

-Krzysiu, chcę powiedzieć przez to, że jesteś dla mnie naprawdę ważną osobą, i nie chciałbym żeby nasz kontakt ograniczał się tylko do wiadomości. Chcę byś była aktywną osobą w moim życiu.

-Ty… proponujesz mi romans?- JAK JA COŚ PALNĘ

-Krzysiu, broń boże. Chciałbym, żebyś była. Tak jak możesz tylko pozwolić.

-Chciałabym ale nie wiem czy dam radę.

-Nie mówię, że masz się deklarować teraz, jednak byłbym szczęśliwy, ba cholernie szczęśliwy, gdybyś jednak zechciała być kimś w moim życiu, kimś ważnym.

-Chciałabym, ale nie wiem czy mi wypada, masz żonę, obowiązki…

-Krzysiu, żona, tylko na papierze. Nie ma tego czegoś, tej magii, tego wariowania, tej namiętności.

-Nie mów tak, jak dostaniecie wolne, weź ją na jakieś wakacje, nad morze, w góry… pobądźcie razem.

Może zaiskrzy na nowo?-ZAMKNIJ SIĘ I CIESZ SIĘ CHWILĄ GŁUPIA A NIE PROPONUJESZ MU RATOWANIE ZWIĄZKU. ŚCIĄGAJ MAJTKI BEDZIEM SIĘ CAŁOWAĆ!!!- może… może się uda?

-Wiesz.. może nie chcę?

Zaparło mi dech w piesi, nie wiedziałam co powiedzieć, jedynie stałam uczepiona jego ramienia i patrzyłam na mijające nas samochody.

-Jak to?

-Po prostu, czasami się zdarza że uczucie się wypala, a że sportowiec to mi nie wolno? Spójrz na Kadziewicza. Ma byłą żonę, cudowną córkę…

-Łukaszu co masz na myśli?

-Teraz? Teraz.. jedno chodzi mi po głowie

-Co?

Nie odpowiedział nic, po prostu mnie pocałował.

Umieram. 

Wiedźma czuje się wybrakowana, smutna, zła rozczarowana, i w ogóle nic się nie układa. 

idę sobie popłakać...